از پس پنجاه سال عشق به ما چون فتاد

از بر ما رفته بود روی به ما چون نهاد

بر دل من مهر بود مهر دلم چون شکست

بر دل من قفل بود قفل درم چون گشاد

داد من از دلبری است کاو ندهد داد من

گرچه در اوصاف او خاطر من داد داد

نازگری خوش زبان پاک بری شوخ چشم

عشوه دهی دلفریب بوالعجبی اوستاد

آن که ازو شوخ تر چشم زمانه ندید

وان که ازو خوب تر خلق زمانه نزاد